Wilki w latach 80-tych vs specjalizacja psów pasterskich w Europie

Portal EWS udostępnił interesującą mapkę ilustrującą rozmieszczenie wilczej populacji z 1980 roku (kiedy jej stan osiągnął najniższy poziom, zagrożony wyginięciem w Europie) w zestawieniu z genezą wzorców ras psów pracujących przy ochronie zwierząt gospodarskich.

W porównaniu z aktualną sytuacją europejskiego wilka – migrującego pod ochroną po obszarach UE – podział regionami na kraje pro-ekologiczne (tj. akceptujące koegzystencję człowieka z naturą tego drapieżnika) oraz kraje radykalnie się temu sprzeciwiające, wydaje się klarowny.

• Kraje Europy wschodniej, południowo-wschodniej i południowo zachodniej słyną z tradycyjnego pasterstwa dużych stad owiec, pod okiem pasterza. Jest to historyczna tendencja wynikająca z potrzeby koegzystowania z drapieżnikami na otwartym terenie.
• W krajach północnej, zachodniej i centralnej Europy farmerzy zwykli wypasać mniejsze stada pod nieobecność doraźnie odstrzeliwanych drapieżników, stąd niechęć do inwestycji w kompleksowe zarządzanie inwentarzem.